“Escrito con ” Un Galicien Libre Á Paris” de fondo de Carlos Núñez”.
DIANTE da miña bandeira
de pé
ergueito collido da súa man.
Inspírame co teu vermello
(estrela afogada no río da saudade)
Inspírame co teu vermello
oh gaita, NAI.
Arredados da neve, pálida e fría.
Inspírame co teu vermello
pobo ancián, son solitario e vello.
Oh terra nai
non esquezas quen es!
Unha vella gaiteira
de versos e historias,
ancián e algareira…
recolle o pandeiro
e voa.
Oh Galiza, miña nai.
Un sentido esquecido de sal
levado polas pombas.
Un son esvaecido
devolto nas ondas.
Un mar solitario
único e azul,
de verde saiolo
e berro cru.
Escoitade meus irmáns!
Entre os meus beizos
aínda se escoitan
antigas cantigas
de trobadora morta.
Escoitade meus irmáns
o eterno son
que nunca afoga.
A Galiza
FLORES VERSADAS 
Outra que me encanta! 😉