Queixumes nun día vermello

“Quen dixo que as pombas non soubesen falar?”

Nas pálpebras dos mouchos
localizo un aire de tristura
caen a dereita e esquerda
(solitarios e vellos)
os versos da loucura…

Tramito os papeis,
mollados en perfume
e sinto nos meus pes
a calor extrema
das lapas do lume.

Afundido nun soño
agardo a que escampe
tirado, só, sorrindo
falto de cordura
ata que ela fale.

[a carón do mar…

VOA...

About Ramón Nogueira

Din que tenho un don, o don da verba, e con ela quero mostarme dun xeito escondido, dunha maneira que poucos sexan capaces de ver, detrás dun toldo de metáforas, detrás diso ao que chaman "home".
Esta entrada foi publicada en Flores Versadas. Ligazón permanente.

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s