Recordos do outono

“Cunha manta e un libro deixo pasar o tempo e o frío”

Caen as follas dos libros
penduradas nas árbores oscuras e tristes
núas cara o frío e o terror das noites de inverno
transición marrón e amarela
amiga da chuvia e do vello vento
vello amigo.
Xuntan, mesturan verbas
que caen e se xuntan e mesturan
con amor aos corpos núos das xentes,
leves caricias douradas
almofadas de follas e da vella poesía
vella amiga.
Raiña do Outono.