Publicado o 07/12/2010 por Ramón Nogueira

Desátome e déixome ir canda a chuvia incansábel do outono
escorrego nos valados que me levan onda ti
non consigo atallar
de ningún xeito
non hai volta
so ida
din…

About Ramón Nogueira

Din que tenho un don, o don da verba, e con ela quero mostarme dun xeito escondido, dunha maneira que poucos sexan capaces de ver, detrás dun toldo de metáforas, detrás diso ao que chaman "home".
Estas entrada foi publicada en Flores Versadas coas etiquetas , . Ligazón permanente.

2 Responses to

  1. Lore :) di:
    07/12/2010 ás 5:38 pm

    Vaya, al leer esto al lado de la ventana me ha recorrido un escalofrío. No me gustaría estar ahí fuera. Me encanta que los versos se vayan acortando cada vez más 🙂
    El nuevo fondo es genial! Que chu chu chuuuli!

    Resposta
  2. Cheres di:
    08/12/2010 ás 7:46 am

    Me gusta. Cambies o no, sabes que me gusta.

    Resposta

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Gravatar
Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. ( Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. ( Sair /  Cambiar )

Cancelar

Conectando a %s