Es incomprensíbel aos meus oídos, cacofonías extremas a un cantil de profundas voces, onde voo e cavilo nas paredes calcáreas. Tristemente e paulatinamente escorréganme os beizos cara abaixo e desaparecen os ardores da miña gorxa, nun vaivén de desesperación e alegría, no cantil calcáreo.

Gaivotas de cores
Flores brancas e negras

Non deixo que me comas.