Atopei un poema (ademais do do outro día) tirado pola casa. E pensei que porque non darlle o pracer de estar aquí.

Esa dose exacta do teu feitizo

meu verso,

necesito que me necesites

e facer do noso agarimo odas interminábeis,

infranqueábeis, odas muralla

onde as frechas dos arqueiros,

fuxan por entre os matorrais

e fiquen quedas, cavilando

na nosa poesía infinita e vermella.

A Ilargia