Publicado o 24/11/2011 por Ramón Nogueira

Oxalá voaran os cabaliños de madeira co seu balanceo

Síntome como Alicia

caíndo por un burato dunha árbore

cara un abismo vermello.

Estala de pronto unha estrela!

E cheguei ao chan!

About Ramón Nogueira

Din que tenho un don, o don da verba, e con ela quero mostarme dun xeito escondido, dunha maneira que poucos sexan capaces de ver, detrás dun toldo de metáforas, detrás diso ao que chaman "home".
Estas entrada foi publicada en Flores Versadas coas etiquetas , , . Ligazón permanente.

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Gravatar
Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. ( Sair /  Cambiar )

Twitter picture

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. ( Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. ( Sair /  Cambiar )

Cancelar

Conectando a %s