Monthly Archives: Decembro 2011

Lendo vellos poemas

“Lendo vellos poemas aprendín a retroceder cara adiante. Dato curioso para o meu esquemático cerebro” Son versos transoceánicos os que me aloumiñan nas túas mans morenas son leves caricias con furia con tequila e con sal son estrelas na noite … Seguir lendo

Publicado en Flores Versadas | Etiquetado , , , , | Deixar un comentario

Case me esquezo do que son eu mesmo

Hai anos comezaba un camiño na miña caótica cabeza. Descubrín que tiña profundidade na miña onda de ideas. Afondei. Case afogo, mais sempre manteño que a axuda dos meus peixiños é tan necesaria coma o osíxeno nas miñas branquias mamíferas. … Seguir lendo

Publicado en Flores Versadas | Etiquetado , , , , | 3 Comentarios

Parabéns

Son os teus dedos os que me elevan máis alá da lúa onde soa unha arpa onde soa unha canción cada nota unha bafarada de auga nova, limpa e relucente doces e intuitivas notas que xogan ás agachadas no cráter … Seguir lendo

Publicado en Flores Versadas | Etiquetado , , , , | 1 comentario

Historia en tres palabras e cinco letras

CONCENTRACIÓN. Hai que lelo do xeito máis fondo que se poida: TI E EU É caótica a mente humana. Un 99% das persoas que leran ese TI E EU, foilles á cabeza unha parella de namorados ou algo en relación … Seguir lendo

Publicado en Flores Versadas | Etiquetado , | 2 Comentarios

Si necesito xinebra con mel

“PARTIDO POR EL VIENTO QUEDA EL SILENCIO. Amaral” Na noite escura só se escoitaba o asubío do vento rachando o pouco silencio que son capaz de encontrar dentro de min. Xa non recordo cando foi a última vez que me … Seguir lendo

Publicado en Flores Versadas | Etiquetado , , , | Deixar un comentario

XINEBRA CON MEL

Fica tombado no chan coas roupas enchoupadas en sangue na miña sangue E coa cara ensaguentada fica tombado no chan durmindo docemente sen preocupacións mais con cara de medo absorto en soños macedonia evitando que as súas fosas nasais albisquen … Seguir lendo

Publicado en Flores Versadas | Deixar un comentario

A descomposición mental do ser humano é comparábel á descomposición dun material orgánico. Unha mazá, unha laranxa… Aínda que as laranxas podres seguen deixando un pequeno rastro do cheiro ácido da vida.

Publicado en Flores Versadas | Etiquetado , | Deixar un comentario

Descoñezo o meu rostro no espello Non son quen de recoñecerme Só sei que existo fronte a min e para min é suficiente   Fago malabares con navallas de dobre filo e sempre remato por sangrar aínda non me propoño … Seguir lendo

Publicado en Flores Versadas | Etiquetado | Deixar un comentario