“μαι, σαι, ται, μηθα, σθη, νται”
Non quero estudar iso
dóeme a cabesa
e prefiro sentar cun bo anaco de tarta de masán
quentiña e suave
[polo meu esófagho
E quero ghosar dese sentimento incandescente
Estar quente como unha sartén na vitroserámica!!
Arder de plaser!
E berrar forte: Que sigho sentado no sofá cun bo anaco de tarta de masán.
FLORES VERSADAS 
Vitroserámica! jaja
qué cambadés es este poema! eu tamén quero tarda de masán!
ooh como me gusta! 🙂